Skip to main content

Uyyala jampala (Telugu movie) and playing house

Uyyala jampala, a 2013 Telugu film, is a cute love story.  It is interesting and certainly worth watching.  However, there was one scene which stood out for me and made the movie much more than that.  It clearly illustrates that so much can be said with a single scene.  Let me describe it for you.

It is a flashback into the hero's childhood.  The heroine and the hero were childhood friends.  One day, the heroine sees a mango (on a tree) and requests the hero to pluck it for her.  To this the hero replies "I will pluck it for you if you promise that you will play house with me".  Generally, girls are more interested in playing house.  Girls coax boys into playing house with the promise of some goodies.  So, I was really surprised by this reverse persuasion.  But, soon I understood the motive.

As soon as they started playing house, he started treating her like a servant.  She has to serve him food, massage his legs and so on.  He just lies down and orders her around.  A wonderful game indeed! No wonder he wanted to play it so badly!

What an awesome satire!  Many husbands in our society behave in this manner.  Certainly his father, from whom he would have picked it up.  In future, he might behave the same way with his wife.  The director has portrayed the social situation so well, that too through a simple game.  This is true art!  

By Source, Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=41418475   
This article is a modified version of an article I wrote for Telugu thota, the Telugu magazine of the Indian Intitute of Science (IISc), Bangalore.  Below is the article as it was published in Telugu thota. 

ఉయ్యాల-జంపాలా చిత్రం గురించి నాలుగు వాక్యాలు

ఉయ్యాలా-జంపాలా చలన చిత్రంలో ఒక దృశ్యం అద్దిరిపోయింది. ఒక్క సన్నివేశంతో వంద మాటలు చెప్తాము అనే మాటకి ఇది ఒక చక్కని ఉదాహరణం. నేను ఆ సన్నివేశం వివరిస్తాను, చదవండి.

మన హీరోగాడి బాల్యం, హీరోయిణ్ తో సహా... ఒక రోజు ఆమె మామిడి కాయ చూసి అది కావాలని కోరింది. దానికి వాడు "నాతో అమ్మా-నాన్న ఆట ఆడితే కొసి ఇస్తా.." అని సమాధానం చెప్పాడు. ఇది చూసి నేను చాలా ఆశ్చర్యపడ్డాను. మామూలిగా అమ్మా-నాన్న ఆట ఆడటానికి ఆడపిల్లలికి కదా మోజు అని... తరువాత నాకు అర్థమయ్యిందీ, ఒక పని మనిషి లాగా తనతో అన్నీ చేపించాలి అనే ఉద్దేశంతో వాడు అలా చెప్పాడని. సెటైర్ ఇలా చేయాలి... అద్భుతః!       

మన సమాజంలో చాలామంది భర్తలు ఇలా ప్రవర్తిస్తారు, నిశ్చయంగా వాడి నాన్న కూడా. అది చూసే కదా వాడూ నేర్చుకుంది. భావిలో వాడు కూడా అలా ప్రవర్తించేడని నాకు అనిపిస్తుంది. ఈ దర్శకుడు సమాజ పరిస్ఠితి బాగా చిత్రీకరించాడు. కళ అంటే ఇది.   

P.S:ఇంత చండాలంగా రాసిన రచన, ఎలా పబ్లిష్ అయ్యింది అని ఆలోచిస్తున్నారా? నేను తెలుగువాడిని కాదు కాబట్టి. నేనొక పిచ్చి సినిమా ప్రేమికుడిని.  తెలుగు సినిమాలు కూడా నాకు చాలా నచ్చాయి. సినిమాలు చూసీ చూసి నాకు కొంచెం తెలుగు నేర్చుకోవాలని ఆసక్తి కలిగింది. దాని పరిణామమే ఇది.      
-
దివాకరన్,
గణిత శాస్త్ర విభాగం.

రచయిత గురించి:
 దివాకరన్ నాకు గత 4 సం|| గా తెలుసు.  కొత్త భాషలు నేర్చుకోవడానికి ఇష్టపడతాడు. మలయాళం(మాతృభాష), సంస్కృతం(పురాణాలు చదవగలిగేంత), తమిళ్, మరాఠి(మాట్లాడేంత), కన్నడ(స్వల్ప), తెలుగు(పాటలు పాడేంత, చిన్న వ్యాసాలు రాసేంత), జపనీస్(యానిమే అర్థం చేసుకునేంత) భాషలలో ప్రవేశం ఉంది. కళలంటే(ముఖ్యంగా సినిమాలు) అమితంగా ఇష్టం. ఏ తెలుగు సినిమా విడుదలయినా ముందుగా డౌన్ లోడ్ చేసి మాకు ఇస్తాడు. పాత సినిమాలకు సబ్ టైటిల్స్ దొరకట్లేదని తెలుగు నేర్చేసుకున్నాడు.
 ఈ రచన దివాకరన్ ఆంగ్ల లిపిలో రాయగా, నెను తెలుగులో టైపు చేశాను. వాక్య నిర్మాణం, పదప్రయోగం పూర్తిగా అతనే చెయగా, అక్కడక్కడా దొర్లిన పెద్ద వ్యాకరణ తప్పిదాలను సవరించాను. ఇటీవల ఒక సందర్భం లొ  "అనుకోకుండా ఒక రోజు" చిత్రం లో "ఎవరైనా చూసుంటారా నడిచే నక్షత్రాన్ని, చంద్రుడికి మన భాష నేర్పిస్తా తెలుగు కథ తెలిసేలా" పాటని ఉటంకిస్తూ "ఆ చంద్రుడేమో కాని, ఈ సూర్యుడు(దివాకరన్) తెలుగు భాషను నేర్చుకున్నాడు", అని అన్నాడు. నిజమే కదా మరి! ఇతను క్యాంపస్ లో ఎక్కడైనా కనిపిస్తే తెలుగులో మాట్లాడం మర్చిపోకండి.      

-
తులసీ రామ రెడ్డి,
గణిత శాస్త్ర విభాగం.

Comments

Popular posts from this blog

Kettiyollaanu Ente Maalakha

Kettiyollaanu Ente Maalakha is the story of Sleevachan (Asif Ali), a good-natured individual ignorant of the ways of romance and sex.  Although he had avoided marriage until 35, he decides to marry to care for his ageing mother.  The rest of the movie is about his struggles in the journey forward. I would like to get a bit into the story as some of it begs discussion.  Thus, there will be some spoilers, but I believe they would not really spoil anything. Soon after fixing the marriage, he starts panicking.  He even confesses to the local priest that he is feeling stressed because of his ignorance.  However, the priest casually dismisses these worries.  After marrying Rincy, he is unable to initiate a physical relationship, causing even more stress.  Sleevachan's struggles were cracking up people all around me, and I felt, perhaps that was the director's intention.  Those very same scenes were, however, making me extremely uncomfortable.  Stealing Naruto's words, &quo

Naruto; the saddest death

For me, the saddest death in Naruto, is undoubtedly, Yashamaru's death. Let me say a few words about why I think so. For me death by itself is not sad. I would in fact say that death is a blessing for the one who is dying. It is sad for those who are left behind. From that perspective I think Yashamaru's death is the saddest. Yashamaru was the only comforting figure in the life of Gaara. The moment it is revealed that the assassin who tried to kill him was that same Yashamaru was heart breaking. The way Gaara cries "Yashamaru.." still resonates in my mind. Loneliness is one of the central themes of the anime. And, that scene captures it so magnificently. One of the most touching moments in the anime. There are several other deaths for which I shed a lot of tears. Like the deaths of Haku or Zabuza or Jiraiya or Obito. But they truly shine through their deaths. As Jiraiya himself says "The true measure of a shinobi is not how he lives but how h

Kumbalangi nights

I was not impressed by Kumbalangi nights.  I don't mean to say it is a bad film.  It is certainly worth watching.  The cinematography is extraordinary.  Also, it has its moments - nice little dialogues.  But with all that, it is just an average film, or so I feel.  As I had explained in a post before , people expect explanations when you express dislike.  Actually, I wouldn't say I dislike, but I did not like it as much as others - the people I talked to.  And, in this case, I think I understand some of the reasons.  And I will be sharing those reasons with you. What do you feel when you hear someone saying "These impoverished people are so lucky.  Wish I had a skinny body like them"?  Movies like Kumbalangi nights elicit the same emotion in me.  The major problem poor people face is lack of money.  If you make a movie on the poor and completely take money out of the equation, that makes no sense.  Kumbalangi nights does precisely that.  Not even once had they show